एकदा डोळ्यातल्या एका अश्रुने दुस-याला विचारले.....

एकदा डोळ्यातल्या एका अश्रुने दुस-याला विचारले......

'ए आपण असे कसे रे  

ना रंग, ना रूप,  

नेहमीच चिडीचुप,  

आनंद झाला तरी डोळ्यातुन बाहेर, 

दु:खाच्या प्रसंगीही दुराव्याचा आहेर,  

कोणीच कसे नाही थांबवत आपल्याला,  

किनारा ही नाही साधा या पापण्याला............

 

दुस-यालाही मग जरा प्रश्न पडला,  

खुप विचार करून तो बोलला,  

रंग-रूप नसला तरी,  

चिडीचुप असलो जरी,  

आधार आपण भावनांचा,  

आदर राखतो वचनांचा,  

सान्त्वनांचे बोल आपण,  

अंतरीही खोल आपण,  

सुखात आपले येणे व्यक्तिपरत्वे,  

दु:खाच्या प्रसंगी आपलेच महत्व,  

आपल्याला नाही कोणी थांबवु शकत,  

बंधनात नाही कोणी बंधवु शकत, 

 

उद्रेक आपण मनातील वेदनांचा,  

नाजुक धागा वचनातील बंधनांचा,  

भावबंध ह्र्दयातील रुदनांचा,  

स्वरबद्ध झंकार तनातील स्पन्दनांचा ,  

म्हणुनच,  

आपले बाहेर पड़णे भाग आहे,  

आपल्यामुलेच आज हे जग आहे.  

अशीच आपली कहाणी......... 

 

ऐकून ही अश्रुची वाणी  

अश्रुच्याच डोळ्यांत आले पाणी.........................